Zittend naakt , 1921

In zijn tekeningen grijpt Permeke het liefst terug naar houtskool, potlood en gekleurd krijt. Hij ontwikkelt een techniek waarbij hij houtskool en kleurpigmenten bindt met terpentijn of water. Daarmee bereikt hij een grotere plasticiteit. Zijn aandacht gaat naar het vrouwelijk naakt. Hij geeft de figuren monumentaal en synthetisch vorm, geïsoleerd in het vlak. De tekeningen dienen vaak als voorstudies voor zijn beeldhouwwerken.