Heillicht , 1991

Luc Tuymans focust zich op beelden die traumatische herinneringen oproepen. Hij inspireert zich op persoonlijke verhalen of maatschappelijke gebeurtenissen, zoals de verschrikkingen uit de Tweede Wereldoorlog of het Belgisch koloniaal verleden. Die onderwerpen benadert hij met een eerder afstandelijke blik, opdat hij de gruwel zou kunnen verdragen. We zien geen letterlijke afbeelding, maar een psychologische vertaling. Hoewel het bij een eerste blik niet zo lijkt, is het beeld erg beladen. Zelfs heel banale dingen kunnen de indruk wekken dat er iets weerzinwekkends gebeurd is. De breekbaarheid zit opgesloten in de beelden. Kleuren vermengt Luc Tuymans met wit, waardoor hij een koel, vaal palet krijgt, dat samen met zijn vlakke en schijnbaar eenvoudige techniek een verstilde, neutrale en afstandelijke atmosfeer uitdrukt. Vaak maakt hij gebruik van fotografische technieken, zoals het afsnijden of kadreren van het beeld, of extreme close-ups. Wat we zien is een gefilterde, filmische voorstelling van de realiteit. Want de realiteit laat zich niet zomaar afbeelden. De triptiek 'Smell, Heillicht en Incest' is oorspronkelijk niet gemaakt als één werk. Door hun gemeenschappelijke kleur, helderheid en uitstraling is Luc Tuymans ze pas later gaan beschouwen als een triptiek.